Vrijheid van Beweging: Een Fundamenteel Recht
Vrijheid van beweging is een fundamenteel recht dat wordt gegarandeerd door internationale verdragen en mag alleen beperkt worden tot de strikt noodzakelijke grenzen en in overeenstemming met de wet. Echter, voormalige politieke gevangenen in Bahrein blijven obstakels tegenkomen na hun vrijlating, ongeacht of zij hun volledige straf hebben uitgezeten of van een koninklijke gratie hebben geprofiteerd.
In de afgelopen maanden hebben verschillende mensenrechtenorganisaties gevallen gedocumenteerd van politieke gevangenen die hun straf hebben voltooid of een koninklijke gratie hebben gekregen en die mochten reizen buiten Bahrein. Toch stuitten zij bij aankomst in sommige Golf- of Arabische landen op hindernissen, zoals het teruggestuurd worden van luchthavens of geweigerd worden zonder verklaring.
Deze praktijken zijn niet beperkt tot één individu, maar weerspiegelen een niet-verklaard beleid dat de bewegingsvrijheid beperkt zelfs na afloop van de straf, wat effectief een extra straf oplegt die niet in de wet is vastgelegd.
Het Laatste Geval
Onlangs werd een voormalige gevangene teruggestuurd uit een Golfstaat, ondanks dat hij officieel arriveerde met een Bahreinse paspoort, wat het vraagstuk van bewegingsvrijheid voor deze groep burgers opnieuw op de agenda zette.
Golfcontext – “Single Point”-Project
Het “Single Point”-project zal binnenkort naar verwachting worden geïmplementeerd onder de Golfstaten, waardoor Bahreinse burgers de toegang tot een andere staat direct vanuit Bahrein kunnen afronden, zonder dat ze zich opnieuw hoeven te registreren bij aankomst.
De cruciale vraag blijft echter:
-
Zal dit systeem bijdragen aan het opheffen van willekeurige beperkingen op de beweging van voormalige politieke gevangenen?
-
Of blijven namen op de “gezamenlijke veiligheidslijsten” een barrière vormen voor hun natuurlijke recht op bewegingsvrijheid?
Mensenrechtenperspectief
-
Het voorkomen van reizen voor voormalige gevangenen ondanks het voltooien van hun straf is in strijd met artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten, dat iedereen het recht garandeert om elk land te verlaten, inclusief hun eigen land.
-
Het voortduren van deze beperkingen weerspiegelt een patroon van verlengde bestraffing, waarbij de straf niet eindigt met het vonnis, maar voortduurt in de vorm van reisverboden of beperkingen van burgerrechten.
Conclusie en Aanbevelingen
-
Mensenrechtenorganisaties roepen op om het recht van voormalige politieke gevangenen op bewegingsvrijheid en reizen zonder beperkingen te waarborgen.
-
De Golfstaten worden aangespoord hun veiligheidslijsten te herzien om te voldoen aan internationale mensenrechtennormen.
-
De impact van het “Single Point”-project op voormalige gevangenen moet worden verduidelijkt, zodat het niet wordt gebruikt als excuus voor het uitbreiden van veiligheidsbeperkingen, maar als een stap om rechten te versterken.